به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ در آغاز دوره ششم شورای اسلامی شهر ابهر، یک باور راسخ در برنامه‌های این نهاد شکل گرفت: مدیریت شهری می‌تواند با خلق ارزش افزوده اقتصادی، به موتور محرک توسعه پایدار تبدیل شود.
بیشتر بخوانید
این دیدگاه به‌ویژه در پیوست برنامه چهارساله شهر، با تأکید بر اقتصاد شهری و برندینگ شهری به عنوان دو محور اصلی، افق جدیدی را برای ابهر ترسیم می‌کرد. هدف این بود که ابهر نه‌تنها به عنوان یک مکان عادی، بلکه به عنوان یک «برند» معتبر و شناخته‌شده معرفی شود.
این دیدگاه بلندمدت در عمل فراموش شد و امروز شاهد از دست رفتن فرصت‌های طلایی برای شکوفایی اقتصادی و فرهنگی شهر هستیم.
یکی از این فرصت‌های درخشان، برگزاری منظم جشنواره ملی انگور و ایجاد پیوند خواهرخواندگی با شهرهایی مانند ملایر در استان همدان بود.
ملایر به عنوان «شهر جهانی انگور» شناخته می‌شود و می‌توانست ظرفیت بی‌نظیری برای همکاری‌های اقتصادی و فرهنگی با ابهر فراهم کند.
این پیوند استراتژیک می‌توانست منجر به ایجاد «کلاستر صنعتی - کشاورزی» بین دو شهر شود و زیرساخت‌های لازم برای تبدیل شدن به قطب صادرات محصولات انگور در منطقه را فراهم آورد.
چنین همکاری‌ای نه‌تنها به انتقال دانش و فناوری کمک می‌کرد، بلکه موقعیت بی‌نظیری برای معرفی توانمندی‌های ابهر در سطح ملی و بین‌المللی ایجاد می‌کرد.
یکی از جنبه‌های مهم توسعه اقتصادی، ایجاد اشتغال پایدار است. با توجه به اینکه ابهر دارای منابع غنی کشاورزی و باغی است، می‌توان از این ظرفیت‌ها بهره‌برداری کرد. تأسیس کارگاه‌های تولیدی مرتبط با فرآوری انگور و محصولات جانبی آن، می‌تواند به ایجاد اشتغال برای جوانان و زنان سرپرست خانوار کمک کند. همچنین، با توجه به نزدیکی ابهر به ملایر، می‌توان از تجربیات موفق این شهر در زمینه کشت و فرآوری انگور بهره برد و با برگزاری دوره‌های آموزشی، مهارت‌های لازم را به کشاورزان و تولیدکنندگان محلی منتقل کرد.
علاوه بر منافع مستقیم اقتصادی، این همکاری می‌توانست بستر مناسبی برای توسعه «گردشگری تخصصی» فراهم آورد. ایجاد مسیرهای اکوتوریسم و اگروتوریسم بین ابهر و ملایر، راه‌اندازی تورهای آموزشی برای کشاورزان، ایجاد موزه مشترک کشاورزی و توسعه صنایع دستی مرتبط با انگور، از جمله ظرفیت‌های ناشکفته این همکاری بود. اینگونه پروژه‌ها می‌توانست به ایجاد اشتغال پایدار برای جوانان، احیای میراث فرهنگی منطقه و تقویت هویت محلی بی‌انجامد.
همچنین باید توجه داشت که توسعه گردشگری نه‌تنها به درآمدزایی کمک می‌کند بلکه باعث افزایش شناخت مردم از فرهنگ و تاریخ منطقه نیز می‌شود. برگزاری جشنواره‌های مختلف، نمایشگاه‌ها و بازارهای محلی می‌تواند به جذب گردشگران داخلی و خارجی کمک کند و ابهر را به عنوان یک مقصد گردشگری جذاب معرفی کند.
کنون که به گذشته می‌نگریم، درمی‌یابیم که غفلت از این فرصت‌ها چه هزینه‌ای برای توسعه شهر داشته است. شهرهای موفق با بهره‌گیری از چنین راهبردهایی خود را در نقشه اقتصادی کشور متمایز کرده‌اند. زمان آن رسیده که با نگاهی نو و جهادی به بازتعریف نقشه راه توسعه شهر بپردازیم.
باید با تشکیل کارگروه‌های تخصصی، ایجاد پیوند با شهرهای هم‌افزون و بهره‌گیری از تجربیات موفق کشوری، ابهر را به جایگاه واقعی خود بازگردانیم.
در نهایت، باید تأکید کنیم که توسعه پایدار نیازمند همکاری همه‌جانبه مردم، مسئولان و نهادهای مختلف است. اگر مردم محلی احساس کنند که در فرآیند توسعه شهر نقش دارند و نظرات آن‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد، انگیزه بیش‌تری برای مشارکت خواهند داشت. بنابراین، ایجاد فضای گفتگو و تبادل نظر بین مسئولان شهری و شهروندان بسیار حائز اهمیت است.
آینده‌ای درخشان در انتظار ابهر است اگر ظرفیت‌هایش را باور کنیم و برای شکوفایی آن‌ها جهادی عمل کنیم. با همت جمعی و برنامه‌ریزی دقیق، می‌توانیم ابهر را به شهری پویا و پیشرفته تبدیل کنیم که نه‌تنها در سطح ملی بلکه در سطح بین‌المللی نیز شناخته شده باشد. با امید به روزهای بهتر، بیایید دست در دست هم تلاش کنیم تا ابهر را به جایگاه شایسته‌اش برسانیم.
نویسنده: محسن برجی، کارشناس ارشد مدیریت شهری
انتهای خبر/